Czy zawsze musimy stosować rozległy zabieg całkowitej endoprotezy kolana? Jak bezpiecznie rozszerzyć wskazania i zwiększyć ilość endoprotez jednoprzedziałowych kolana?
Na te tematy dyskutowano podczas 9 Międzynarodowego Sympozjum Aloplastyka Kolana, które odbyło się w Krakowie w dniach 5-7.10.2017. Temat ten był omawiany przez dr n. med. Pawła Skowronka.
Zobacz program Sympozjum Aloplastyka Kolana
Zmiany zwyrodnieniowe kolana zazwyczaj rozpoczynają się od przedziału przyśrodkowego. Izolowane zmiany zwyrodnieniowe kolana dotyczą:
- Przedział przyśrodkowy – 25 %
- Przedział rzepkowo-udowy – 10 %
- Przedział boczny – 5 %
Jeżeli uwzględnimy zmiany zwyrodnieniowe przedziału przyśrodkowego i stawu rzepkowo-udowego to stanowi to 60% wszystkich zmian zwyrodnieniowych stawu kolanowego. Aktualnie średnio jest wykonywanych ok 8% endoprotez jednoprzedziałowych w stosunku do całkowitych endoprotez kolana. W literaturze możemy znaleźć informację, że aż 47,6% pacjentów u których zakładana jest endoprtoeza całkowita kolana kwalifikowała by się do endoprotezy jednoprzedziałowej. (Willis-Owen, et al. Unicondylar knee arthroplasty in the UK National Health Service: An analysis of candidacy, outcome and cost efficacy. ScienceDirect. The Knee).
Istotą endoprotezy jednoprzedziałowej kolana jest wymiana uszkodzonej chrząstki przedziału na sztuczną (implantacja „spacera”). Poprzez zmianę biomechaniki stawu zatrzymujemy artrozę w pozostałych przedziałach.
Zalety endoprotezy jednoprzedziałowej kolana (częściowej) w stosunku do całkowitej endoprotezy kolana:
Anatomiczne kolano – zabieg małoinwazyjny
- Zachowuje więzadła krzyżowe
- Nie ingeruje w staw rzepkowo-udowy
- Lepsza priopriocepcja – czucie głębokie
- Oszczędza podłoże kostne
- Dla młodszych pacjentów
- „Mniejszy” zabieg – mniejsze obciążenie dla pacjenta
- Szybsza rehabilitacja i powrót do sprawnosć
- Możliwy powrót do aktywności sportowej
- Większy zakres ruchomości
- Krótszy pobyt w szpitalu, mniejsza ilość wczesnych powikłań